Pojavilo se pismo koje je 1944. godine napisao Ibrahim Şevki Efendi, glavni inženjer osmanskog bojnog broda Mesudiye.
Ismail Sabah, zamjenik direktora Centra za istraživanje ratova Atatürk i Gallipoli (AÇASAM) na Univerzitetu Çanakkale Onsekiz Mart (ÇOMÜ), otkrio je da se u pismu navode kritični sati tokom potonuća Mesudiye, uključujući napore da se spasi zarobljena posada. Mesudiye je potopila britanska podmornica B-11 13. decembra 1914. tokom Prvog svjetskog rata dok je služila kao stacionarna baterija u kampanji na Galipolju, što je rezultiralo smrću 10 oficira i 25 vojnika.
Tokom arhivskog istraživanja, Sabah je otkrio pismo koje je napisao Ibrahim Şevki Efendi, u kojem se opisuje napad na brod i kasnija akcija spašavanja. Napomenuo je da je bojni brod služio Osmanskoj mornarici više od 40 godina, ali je poslan na Dardanele jer je smatran zastarjelim. Brod je bio usidren u blizini Sarısığlara i prenamijenjen kao stacionarna baterija za zaštitu minskih polja i obranu tjesnaca.
Sabah je naglasio da se posada protivila korištenju broda kao stacionarne baterije, navodeći potencijalne opasnosti. Uprkos njihovoj zabrinutosti, naredbe su bile nepromjenjive, a brod je bio usidren na određenom mjestu. Dana 13. decembra 1914. godine, Mesudiye su pogodila dva torpeda ispaljena od podmornice B-11, što je dovelo do brzog prevrtanja.
Prema Sabahu, podmornica je navigirala kroz pet minskih polja kako bi stigla do cilja, pokazujući hrabar i strateški manevar s obzirom na tehnološka ograničenja tog vremena.
Vještak je također naveo da je akcija spašavanja trajala 36 sati. Iako su plitke vode omogućile da dno prevrnutog broda ostane iznad vode, iz Istanbula su morali biti poslani ronioci i specijalizirana oprema jer u Čanakaleu nije bio dostupan potreban aparat za kiseonik. Pismo opisuje mučno iskustvo zarobljenosti u prevrnutom brodu i očajničke napore da se da znak za pomoć. Na kraju, Ibrahim Şevki Efendi i ostali zarobljeni članovi posade su spašeni nakon 36 sati.
Ibrahim Şevki efendi u pismu pripovijeda da je nakon što je spašen premješten na rudnik Selanik u Istanbulu. Međutim, protivio se povratku na pomorsku dužnost zbog traume koju je pretrpio. Njegovi prigovori su odbačeni uz primjedbe koje su naglašavale njegovo iskustvo, ali je na kraju osigurao prelazak u vojsku, gdje je služio do penzije.
Sabah je također objasnio da je 1943. godine radio program na radiju Ankara ispričao priču o Mesudiye. Inspiriran emitovanjem, Ibrahim Şevki Efendi je 8. decembra 1944. napisao svoje pismo na turskom jeziku, u kojem je detaljno opisao potonuće broda, zarobljavanje posade i operaciju spašavanja. Poslao ga je Feridunu Fazilu Tülbentçiju, pružajući ključni uvid u događaje tog dana.
Sabah je posebno istakao značaj takve arhivske građe, koja i dalje rasvjetljava Galipoljsku kampanju i njene izuzetne istorijske detalje.
